کد مطلب:24294 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:402
طعام معنوی پیامبر
پس طعام در قرآن كریم دو مصداق دارد، و خورندگان این طعام ها هم مشخص اند. و ما مهمان رسول اكرمیم، در كنار سفره طعام معنوی آن حضرت نشسته ایم تا او ما را تغذیه نماید. ما را دعوت كرده كه عالم كند، بدون اذن وارد نشده ایم، بدون دعوت هم شركت نكرده ایم. ما از این جهت به خود وعده می دهیم كه با دعوت آمده ایم و امكان حضور بدنی نصیب ما شده است، و لذا خود را امیدوار می كنیم كه پیام دعوت حضرت به ما رسیده است. اما اكنون كه آمده ایم باید چه كنیم؟ جز این است كه باید از طعام حضرت استفاده كنیم؟ اگر كسی خواست از غذای علمی حضرت استفاده كند شرطش چیست؟ فرمود: شما كه مهمان پیغمبرید مبادا عمر خود را در مدینه با مؤانسه بگذرانید (مستأنسین لحدیث) مبادا دهان باز كنید و سخن عادی مطرح كنید، وقت را به اُنس و موانسه های صوری بگذرانید، باید اینجا سمیع بود و بصیر، باید شنوا بود و بینا. شما آمده اید حرف بشنوید یا حرف بزنید؟ اگر آمده اید كه چیزی یاد بگیرید پس حرف نزنید كهپیغمبر را می رنجاند. (مستأنسین لحدیث ان ذلكم یوذی النبی فیستحیی منكم) مگر بین حرم و هتل فرق هست؟ مگر یك دیوار به عنوان مرز حرم حاجب است؟ اگر شب در حرم را بستند یعنی دیگر راهی برای زیارت نیست؟ پشت دیوار حرم نمی توان زیارت جامعه را قرائت كرد؟ اگر شب راه نیست نمی توان بار یافت؟ اگر یك دیوار و دو دیوار حاجب باشد كه انسان نمی گوید: «من شهادت می دهم تو مقام مرا می بینی و سلام و كلام مرا می شنوی و جواب می دهی، منتها خدا اجازه نداده كه من لذّت مناجات تو را درك كنم» آیا خدایی كه ارحم الراحمین است او مانع از لذایذ مناجات است؟ یا بدخوری و پرخوری ظاهری نمی گذارد كه انسان لذت مناجاتش را بچشد؟، یا آن استیناس و مؤانسه و مجلس انس داشتن در مسافرخانه ها و دور زدن در كوی و برزن مانع لذت مناجات است!
خداوند فرمود: «اگر مهمان رسول اكرمید مؤانسه نكنید و این كارِ شما رسول اكرم را می رنجاند».
در قرآن كریم آمده: «كسانی كه پیغمبر را می رنجانند از رحمت خاصّه به دور می مانند». او از شما خجالت می كشد ولی خدا استحیاء ندارد. بالصراحة می گوید: اگر در محضر نبی اكرم آمده اید حرفهای عادی نزنید، به خنده كردن وقت نگذارید، به تعلیم و تعلم وقت بگذارید. آن ساعتی كه مشغول تدریسید مهمان رسول اكرمید، آن لحظه ای كه سرگرم ارشاد و هدایتید مهمان رسول اكرمید، گرچه مشغول یاد دادن احكامید ولی دارید تغذیه معنوی می كنید، گرچه سرگرم ارشاد و هدایتید ولی دارید تعلّم می كنید.
ما نباید همّتمان تا این حد باشد كه در قیامت به جهنم نرویم، خدا ما را نسوزاند، این یك همّت نازلی است. در قیامت خدای سبحان بسیاری از انسانها را به جهنم نمی برد، كودكان را به جهنم نمی برد، دیوانه ها را به جهنم نمی برد، مستضعفین فطری را به جهنم نمی برد. جهنم نرفتن و نسوختن كه هنر نیست، با فرشته ها هم صحبت بودن هنر است، كاری كردن كه فرشته ها به استقبال انسان بیایند هنر است، «سلام علیكم طبتم فادخلوها» [1] را از زبان فرشته ها شنیدن هنر است. آنها خدمه شمایند. و الآن راه در اینجا برای رسیدن به این مقام باز است. ساده ترین كاری كه موجب آزار پیامبر(ص) نشود آن است كه مواظب خوراك و گفتارمان باشیم. این از سخنان نورانی امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب صلوات الله و سلامه علیه است كه فرمود چند چیز با چند چیز جمع نمی شود «لا تجتمع البطنة والفطنة والشهوة والحكمة» [2] پرخوردی با مصمّم بودن جمع نمی شود، كسی اهل عزم است كه پرخور و بد خلق نباشد. تبعیت از شهوات نفسانی با حكیم بودن سازگار نیست.
شخصی در محضر رسول اكرم آروغ زد، حضرت فرمود: «اَقلْل من جشأتك» [3] چرا به خودت اجازه می دهی آنقدر بخوری كه در محضر دیگران آروغ بزنی، تو انسانی، بهمان اندازه كه برایت لازم است اكتفا كن. آنها كه همیشه سیرند گرسنگی فراوانی در قیامت در پیش دارند.
خداوند فرمود: «اگر مهمان رسول اكرمید مؤانسه نكنید و این كارِ شما رسول اكرم را می رنجاند».
در قرآن كریم آمده: «كسانی كه پیغمبر را می رنجانند از رحمت خاصّه به دور می مانند». او از شما خجالت می كشد ولی خدا استحیاء ندارد. بالصراحة می گوید: اگر در محضر نبی اكرم آمده اید حرفهای عادی نزنید، به خنده كردن وقت نگذارید، به تعلیم و تعلم وقت بگذارید. آن ساعتی كه مشغول تدریسید مهمان رسول اكرمید، آن لحظه ای كه سرگرم ارشاد و هدایتید مهمان رسول اكرمید، گرچه مشغول یاد دادن احكامید ولی دارید تغذیه معنوی می كنید، گرچه سرگرم ارشاد و هدایتید ولی دارید تعلّم می كنید.
ما نباید همّتمان تا این حد باشد كه در قیامت به جهنم نرویم، خدا ما را نسوزاند، این یك همّت نازلی است. در قیامت خدای سبحان بسیاری از انسانها را به جهنم نمی برد، كودكان را به جهنم نمی برد، دیوانه ها را به جهنم نمی برد، مستضعفین فطری را به جهنم نمی برد. جهنم نرفتن و نسوختن كه هنر نیست، با فرشته ها هم صحبت بودن هنر است، كاری كردن كه فرشته ها به استقبال انسان بیایند هنر است، «سلام علیكم طبتم فادخلوها» [1] را از زبان فرشته ها شنیدن هنر است. آنها خدمه شمایند. و الآن راه در اینجا برای رسیدن به این مقام باز است. ساده ترین كاری كه موجب آزار پیامبر(ص) نشود آن است كه مواظب خوراك و گفتارمان باشیم. این از سخنان نورانی امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب صلوات الله و سلامه علیه است كه فرمود چند چیز با چند چیز جمع نمی شود «لا تجتمع البطنة والفطنة والشهوة والحكمة» [2] پرخوردی با مصمّم بودن جمع نمی شود، كسی اهل عزم است كه پرخور و بد خلق نباشد. تبعیت از شهوات نفسانی با حكیم بودن سازگار نیست.
شخصی در محضر رسول اكرم آروغ زد، حضرت فرمود: «اَقلْل من جشأتك» [3] چرا به خودت اجازه می دهی آنقدر بخوری كه در محضر دیگران آروغ بزنی، تو انسانی، بهمان اندازه كه برایت لازم است اكتفا كن. آنها كه همیشه سیرند گرسنگی فراوانی در قیامت در پیش دارند.
[1] زمر: 79.
[2] كافي، ج 4، ص 248.
[3] سفينة البحار، ج 1، ص 156.